hayatimizda bazi unutulmaz gonul anlari vardir ki; ne zaman o unutulmazi hatirlatacak bir sey gorsek veya dusunsek 'isik hiziyla' yasanmisa geri doneriz. belki de ruh halimizin en hizli degistigi zaman dilimi, normalden gecmis zamana donusumuzdur, bir nevi zamanda yolculuktur bu. eskiden hissetigimiz duygunun, asagi yukari aynisini yasariz. o anlar cok ozeldir, hatta genelde benim gibi bosbogaz biri degil iseniz, yasananlari kimselerle paylasmama ihtimaliniz yuksektir.
R, bana disari cikmayacagini soylemis, pijamalarini giydigini ve uyumak uzere oldugunu belirtmisti, ses tonu da yorgun geliyordu. ben de eyvallah deyip, portakal bar'a gitmistim. viskimi yudumlarken, bir baktim geldi. benim orada oldugumu bilmiyordu, belli ki baskasina sozu vardi. patlican moru kivaminda bir renk aldi, ben ise gece boyunca viskimi icerken olani biteni izledim, enteresandi.
E, guzel bir salata yapmisti, biz de mangali yakmis, etleri pisiriyorduk. ona tutkum olmamasi lazimken vardi, yanimizda kalsin, gitmesin istiyordum. rakilarimizi icerken, her yudumdan sonra nefesimi cekerken, yakinimda oldugu icin onun nefesini de az cok icime cekiyordum. derken gec oldu, daha gitmemisti, cok mutluydum. bir anda 'uykum geldi' dedi, icimi huzun kapladi derken basini bacagima koydu ve oraya uzandi. o an, muthis bir andi!
I, bodrum donusu bizim arabada geliyordu. onu begeniyordum, o da beni aslinda. ailecek gorustugumuz icin tatillere beraberce ciktigimiz oluyordu. arkada kardesi, ben ve o oturuyorduk. uykusu geldi, basini gogsume yasladi, elimi tuttu ve tirnaklari ile bileklerimi kasir gibi sevdi. buz kesmistim, butun yol oyle geldik. o donus hic bitmesin istemistim.
D'yi uzun yillar sonra ilk defa gorecektim, heyecanliydim, ortaokul'dan beri aklimdaydi. lise boyunca hic konusmamistik ama onu cok dusunmuslugum vardi. bir ortak arkadasimizin bana verdigi telefonla randevu almistim. goztepe'deki evin onunde onun magazaya bakisini ve bana dogru donusunu, benim ona sarilisimi, onun gozlerindeki ifadeyi hic unutmadim. o an belli ki uzun bir surecin baslangiciydi.
N ile aslinda hic tanismamistik o zmana dek. hatta ayni okuldaniz dedik ama ayni anda o okulda hic bulunmamistik. bir sekilde, sarap icmege gittik. o dunyayi icti, ben de ayni sekilde. derken eve gidecek mecali kalmadi, bizde uyudu. butun gece, onu seyrettim. o zmanlar bu kadar cadi oldugunu bilmiyordum, derken nasil olduysa yanimda uyandi, hicbir sey olmamisti ama ikimiz de saskindik, o ani da unutmam ben.
F ile okulun hosgeldin haftasinda tanismistik, biririmizden hoslanmistik. o hafta ruya gibi gecmisti, hatta babama telefon edip beni oraya gonderdigi icin tesekkur etmistim. daha sonra hosgeldin haftasi bitti, okulun gercek sahipleri 'yerliler' geldi. o da 10 mil uzaktaki bir kampuse tasinmisti. haftasonu sinema icin herkes oradaydi, onu goremedim. filme de girmedim. derken yagmur basladi, ben yururken bana dogru kosan birini gordum, F idi. o an da unutulmazlar arasinda yerini aldi.
vee B, french bar'dan iceri girmisti, ben ise tam bir sene ara vermistim gonul maceralarima. yorgundum, halsizdim, memleketten gelen haberlere canim sikkindi. caprazima oturdu, uzun uzun baktim. istedim ki bana baksin diye ve bakti belki de bir saniye kadar. hicbir sey yapamadim, derken gittiler. bir sekilde geri geldiler ve o ayni yere oturdu ben ise yermden kimildamamistim. cok guzel ve etkileyeci idi o. benim olsun istedim, gulerken icten guluyordu belli ki cok temiz ve safti. ilk gordugum ani asla unutmadim.
simdilik bu kadar.
hoscakalin.
26.03.10
serhan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder